Logopedia
Diagnoza Logopedyczna
Obejmuje cztery spotkania, po których terapeuta, na podstawie wszystkich zebranych informacji, przygotowuje pisemną diagnozę, proponuje plan terapii i w razie potrzeby zaleca konsultacje u innych specjalistów.
Podczas pierwszego spotkania zbierany jest wywiad. Logopeda będzie pytał m.in. o choroby matki w ciąży, przebieg ciąży i porodu, zdrowie dziecka, sposób karmienia dziecka, przebieg rozwoju psychoruchowego, rozwój mowy oraz choroby w rodzinie.
Kolejnymi etapami diagnozy jest badanie. Forma badania jest dostosowana do wieku badanego.
- ocena warunków anatomicznych w obrębie jamy ustnej – wychwytywanie nieprawidłowości uniemożliwiających właściwą artykulację głosek (np. skrócone wędzidełko podjęzykowe, wady zgryzu, przerośnięte migdały itp.);
- ocena sprawności narządów artykulacyjnych;
- wczesna diagnostyka odruchów fizjologicznych u niemowląt ważnych dla późniejszego rozwoju artykulacji;
- ocena artykulacji głosek;
- orientacyjne badanie słuchu;
- ocena sposobu komunikowania się i reakcji na otoczenie;
- diagnozowanie zaburzeń mowy u dzieci z AZS, upośledzeniem umysłowym, mózgowym porażeniem dziecięcym, z zespołem Downa lub innym zespołem genetycznym;
- ocena stanu mowy u pacjentów po przebytych urazach neurologicznych – afazja, dysartria;
- badanie ryzyka dysleksji u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym;
- ocena sprawności w zakresie percepcji słuchowej, wzrokowej, motoryki małej i dużej – czynności leżących u podstaw umiejętności czytania i pisania (zaburzenie wskazywanych procesów jest przyczyną dysleksji, dysgrafii, dysortografii i innych trudności szkolnych). W przypadku dzieci szkolnych logopeda sprawdzi też, czy ewentualna wada wymowy wpływa na umiejętności czytania i pisania.
Zakres działań diagnostycznych:
- wczesną interwencję logopedyczną,
- terapię opóźnionego rozwoju mowy,
- terapię wad wymowy,
- terapię zaburzeń mowy w całościowych zaburzeniach rozwoju, niepełnosprawności intelektualnej,
- terapię zaburzeń mowy o typie afazji u dzieci,
- terapię zaburzeń mowy i komunikacji u dzieci z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego,
- alternatywne metody komunikacji dla dzieci niemówiących.
