Metoda Integracja
Sensorycznej (z ang. „Sensory Integration”) powstała w USA. Jego
autorką, jest Jean Ayres. Metoda została stworzona w oparciu o wiedze z
zakresu psychologii, neurofizjologii i anatomii.
Integracja
sensoryczna jest to proces, w którym następuje organizacja dostarczanych do
naszego mózgu wrażeń sensorycznych. Zmysły dostarczają informacji z naszego
ciała i otaczającego nas świata.
Pochodzą one ze skóry (
zmysł dotyku), mięsni, ścięgien i stawów (zmysł propriocepcji – czucie
głębokie), z oczu i uszu oraz z tak zwanego zmysłu przedsionkowego, który ma
za zadanie odbierania sił grawitacji i rejestrowania wrażeń z każdego ruchu
naszego ciała.
Mózg rejestruje, segreguje i
przetwarza informacje otrzymane ze zmysłów. Jeśli robi to prawidłowo,
wówczas napływające informacje stwarzają nowe doświadczenia, które są
podstawą uczenia się. Jednak, gdy informacje dostarczane są w sposób źle
zorganizowany, to funkcje naszego układu nerwowego zostają zablokowane.
Zaburzenie integracji sensorycznej to problem bardzo złożony. Może mieć
wpływ na rozwój i zachowanie dziecka, na komunikowanie się ze światem, na
proces uczenia się i radzeniu sobie z codziennymi czynnościami. Prawidłowy
rozwój i funkcjonowanie dziecka, jest uzależniony od prawidłowej integracji
systemów zmysłowych: słuchowego, wzrokowego, prioprioceptywnego, dotykowego,
przedsionkowego oraz zmysłu węchu i smaku.
Kiedy zwrócić się do terapeuty SI?
Jeżeli kilka z poniższych stwierdzeń opisuje Twoje dziecko, powinieneś
zwrócić się do Terapeuty Integracji Sensorycznej:
- niechętnie próbuje nowych rzeczy,
- je mało zróżnicowane jedzenie
- ma dużą wrażliwość na zapachy,
- czuje dyskomfort / napięcie kiedy przebywa w zatłoczonych miejscach,
- bywa nadmiernie pobudzone i nadmiernie aktywne,
- ma problemy z koncentracją i uwagą
- ma trudności z motoryką małą (pisanie, zapinanie guzików, wycinanie itp.),
- wydaje się niezdarne, często upada, potyka się,
- nie reaguje na ból i nie zauważa innych bodźców dotykowych,
- zbyt mocno dotyka inne osoby,
- w większości preferuje niebezpieczne zabawy np. zbyt wysokie wspinanie
się,
- lubi długo trwające zabawy typu huśtanie, kręcenie, często bez objawów
dyskomfortu,
- reaguje na dotyk agresją lub wycofaniem się,
- nie lubi dotykać nowych faktur,
- nie lubi lekkiego dotyku a preferuje stanowczy,
- nie lubi: mycia twarzy, czesania, obcinania paznokci, mycia zębów,
- boi się wysokości i ruchu, lub odczuwa mdłości w wyniku niewielkiego ruchu
bądź wysokości,
- lubi bardzo głośne dźwięki np. głośno grająca muzyka, telewizor,
- ma opóźnioną mowę lub trudności z wymową,
- ma słabe umiejętności z zakresu dużej motoryki np. kopanie, łapanie,
rzucanie piłki,
- ma trudności z naśladowaniem ruchów,
- ma trudności z utrzymaniem równowagi,
- preferuje znane aktywności i zabawy,
- preferuje aktywności statyczne, siedzące np. oglądanie telewizji, czytanie
książek, układanie puzzli.
Terapia SI wykorzystywana jest w pracy z dziećmi z:
- Zaburzeniami integracji sensorycznej (nadwrażliwością lub podwrażliwością
np. dotykową, wzrokową, słuchową, przedsionkową, niepewnością grawitacyjną,
nietolerancją ruchu, dyspraksje)
- Opóźnieniem rozwoju psychoruchowego
- Ciąż wysokiego ryzyka, przedwcześnie urodzonymi lub znacznie po terminie,
po pobytach na OIOM-ie
- Noworodkowym, po powikłanych porodach, urodzonymi przez cesarskie cięcie
- Opóźnieniem i zaburzeniami rozwoju mowy
- Specyficznymi trudnościami szkolnymi, takimi jak: dysleksja, dysgrafia,
dysortografia, dyskalkulia
- Niepełnosprawnością umysłową
- Niedowidzącymi i niedosłyszącymi
- ADHD, ADD - Zaburzeniami ze spektrum autyzmu
- Zespołem Downa, Williamsa, Turnera, Kinefertera
- MPD (mózgowym porażeniem dziecięcym)